Wie heeft het nou zwaarder, de kip of ik?

Het lijkt zo makkelijk, een eitje koken, maar ik heb er inmiddels nachtmerries van… Ik droom over gasten die lovend zijn over onze B&B, maar vervolgens nog één kanttekening plaatsen, namelijk: “Alles was perfect, maar eieren koken, nee dat kunnen ze daar niet.”

En zeg nou zelf, hoe moeilijk kan het zijn. Ik neem jullie voor alle helderheid even mee terug naar het begin. Ik merkte dat het niet handig was om de eieren steeds in een pannetje te koken, als er 4 dienbladen op het kookeiland staan en daarmee het gasfornuis volledig bedekt is. Dus zou het wel heel lekker zijn om de eieren in een eierkoker klaar te maken. Waar ik het jaar ervoor nog had afgegeven op de eierkoker van mijn schoonvader , bedacht ik me nu dat zo’n ding maar wat goed van pas zou komen. In de winkel vond ik een eierkoker. Ik kon precies zien hoeveel water er in moest om 2 zachte eitjes te kunnen koken etc… (Daarom was dat ding van mijn schoonvader natuurlijk niets, die streepjes waren er door ouderdom afgevaagd… ) Enfin, zo kookte ik dus de eieren van mijn gasten in dat apparaat totdat er zoveel aanslag in zat, dat de eierkoker na 1 minuut begon te piepen en de eieren dus onmogelijk gekookt konden zijn. Desalniettemin kreeg ik van een vriendin van me te horen dat haar broer en schoonzus zo bij ons genoten hadden. De woorden: “Het eitje was perfect, niet te hard, niet te zacht.” staan in mijn geheugen gegrift.  Kon ik me die ochtend nog maar beter voor de geest halen, hoe konden ze zo perfect het apparaat uit komen??? Maar ja, het werd tijd voor een nieuwere, nog mooiere en naar het leek nog betere eierkoker.

Een poosje later was het toch weer mis gegaan. Ik zal wel overmoedig geraakt zijn, want in onze begintijd had ik een half jaar lang doordeweeks een vaste gast die graag om de dag een zacht gekookt eitje wilde. Op het begin serveerde ik die nog met frisse moed, maar na een aantal half opgegeten eitjes was mijn zelfvertrouwen behoorlijk gekelderd. Alles had ik geprobeerd, in een pan met kokend water, een niet te groot ei en dan 5 of 6 minuten laten koken. Helemaal onder water of gedeeltelijk, een scharrelei in plaats van een biologische. Maar op de één of andere wijze lukte het niet om EN het eiwit helemaal ‘gaar’ te laten zijn EN het ei zachtgekookt. En waarom was een even groot ei de ene keer met 5 minuten perfect en de volgende keer nog half rauw??? Gelukkig ligt deze tijd alweer ruim 5 jaar achter me en heb ik weer redelijk wat vertrouwen opgebouwd, maar stiekem vind ik het heerlijk als ik zelf de ‘hardheid’ van een ei mag bepalen…