Koningspaarden
Bed & Breakfast Jansbeek, Jacob Cremerstraat 13, 6821 DA Arnhem

Nachtelijke taferelen…

27 nov

Nachtelijke taferelen…

Helaas doen zich bij het hebben van een Bed & Breakfast nog wel eens nachtelijke taferelen voor. Maar dat één daarvan zich zou ontpoppen in een nachtmerrie, had ik niet durven dromen…

Zo schrokken we een keer midden in de nacht wakker van de telefoon. Ik nam de telefoon op en hoorde een lachende stem die vroeg: “Sorry, heb ik u wakker gemaakt?” (wat een retorische vraag om 2:30 ’s nachts). Om vervolgens verder te gaan: “Ik ben op zoek naar een kamer, heeft u nog iets vrij voor vannacht?” Enigszins verward zei ik “Nee, we zitten vol, ik zou zo ook niet weten naar wie ik u op dit tijdstip door kan verwijzen”. Hoe was het toch mogelijk hè, dat ik zo beleefd bleef tegen iemand van wie ik later vermoedde dat hij in een dronken bui gewoon zin had om een grap uit te halen…

Maargoed, achteraf gezien was dit helemaal niets. Ik had de rust na dit nachtelijke telefoontje snel hervat en sliep weer heerlijk verder. Dit in tegenstelling tot het volgende nachtelijke tafereel:

We gingen omstreeks 23:00 uur slapen en waren in een diepe slaap toen we om 23:50 vaagjes de deurbel hoorden. Je went eraan om geluiden van gasten te negeren en daar doorheen te slapen, dus pas nadat de deurbel voor de derde keer luidde, begon ik licht te ontwaken. “Zouden het mensen zijn die midden in de nacht nog op zoek zijn naar een kamer? Dat is toch eigenlijk te zot voor woorden?” Maar toen meende ik een sleutel in het slot te horen en bedacht me dat het dan toch onze gasten moesten zijn. Ze zullen wel per ongeluk tegen de bel aan gelopen zijn, bedacht ik me. Maar nee hoor, ook nu ging het belgerinkel onverstoorbaar door… Zou er iets aan de hand zijn? Zouden ze iets gezien hebben, wat ik helemaal niet wil zien of horen??? Ik begin wat nerveus te worden maar krijg geen tijd om na te denken. Ineens is daar dat geklop op onze slaapkamerdeur. Ik verstijf van angst en lig verlamd in bed. Ik had een hoop geluiden geregistreerd, maar absoluut niemand de trap op horen lopen. Het ging me allemaal veel te snel. Dit is nu mijn grootste nachtmerrie; dat er ineens een inbreker naast m’n bed staat en me van m’n bed licht… Helder nadenken lukt op zo’n moment niet, want dan had ik me wel bedacht dat een inbreker niet aanklopt, maar ja… Het geklop op de deur werd gevolgd door de volgende woorden: “Ik moet wat vertellen.” Ik herkende de stem van onze gast en vroeg Peter of hij een kijkje wilde nemen, ik kon tenslotte nog steeds niet bewegen. Hij vroeg me: “Let jij op?” Ik kon nog net een kleine “Jaha” uitbrengen om vervolgens nog altijd verstijfd van angst te blijven liggen. Peter liep de gang op en toen vertelde onze gast dat ze onverwachts naar huis moesten, omdat haar hondje bloed overgaf en erg ziek bleek te zijn. We moesten de toegangskaarten voor het Openluchtmuseum maar aan iemand anders geven…

Ineens was ik helemaal helder. Eerst riep ik Peter toe dat als hij hun bankgegevens noteerde, ik het geld wel terug zou storten. Die kaarten kon ik wel weer aan andere gasten verkopen… Maar gauw daarna voelde ik de adrenaline door mijn lichaam razen en was weer in staat om te bewegen. Ik vloog mijn bed uit om onder een dikke knuffel van onze gast afscheid te nemen. Ik drukte haar nog snel het geld in handen en een cadeautje om thuis waar mogelijk nog na te kunnen genieten…

Eenmaal weer in bed lig ik echter nog uren wakker en ook de dagen erna ben ik nog helemaal van slag. De angst zat nog altijd in mijn lijf. Deze gasten, hoe lief ook, waren een grens over gegaan. Ze kwamen in mijn ‘intieme zone’, hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt??? Ik zie uit naar jullie reacties!

Leave a Reply