De ‘bevalling’…

De vorige keer schreef ik iets over de ‘zwangerschap’ en ja, die wordt altijd gevolgd door een pijnlijke bevalling… Je weet dat het eraan komt, maar pas als het zover is, vraag je je af waar je toch eigenlijk aan begonnen bent. Je man krijgt de meeste verwijten naar zijn hoofd, hij is tenslotte ‘de schuldige’. Maar dat ging voor mij niet op. Het starten van een B&B was mijn droom, mijn zwangerschap en dus ook mijn bevalling, ik kon niemand de schuld geven.

Het begon al met de aankoop van Hästens bedden. “Dit is vast een grapje”, reageerde mijn vader die graag de financiën volgde… geen slimme zet dus? Ik was er toch echt van overtuigd dat ik niet ongepland die winkel in gezogen werd. En ja, wie A zegt, moet ook B zeggen, dus de hele verbouwing kwam op een hoger plan. Want als je Hästens bedden hebt, kun je natuurlijk niet aankomen met een ‘Ikea showroom’….  Dus zo kwam het dat de Senseo-apparaten vervangen werden door Espressomachines, de wekkers heuse Wake-up Lights werden en gordijnen alleen niet voldoende waren … Maar waar moest dat alles van betaald worden? Uit ‘onverwachte hoek’ kwam een telefoontje. Of ik een half jaar wilde invallen als docente Frans op een VMBO-school. Toen ik verrast vroeg hoe ze aan mijn adres kwamen, werd mij verteld dat een betrokken ouder mijn gegevens aan de school had doorgegeven. Je raadt het misschien al wel: de beddenverkoper!!!

Dus zo gebeurde het, ik zou heerlijk aan het werk zijn, terwijl thuis de verbouwing door vaklieden werd uitgevoerd. Laat ik me daar toch enorm op verkeken hebben! Ik dacht lekker alles uitbesteed te hebben, maar vergat dat ik zelf de regisseur van dit alles was. Ik was druk met het controleren, bijsturen: “Die kraan moet meer naar links, anders stoot je je elleboog bij het tandenpoetsen.” , maar ook met het cateren. Gemiddeld gingen er een paar pakken koffie per week doorheen, één pot koffiemelk, een paar doosjes cup a soup en de nodige koeken, snacks, gekookte eitjes etc…  Je bent tenslotte een gastvrouw in hart of nieren of niet.  Ondertussen schreef ik de tekst voor de website in meerdere talen, moest ik bedenken waar ik de lichtknopjes en stopcontacten wilde, moest er een logo komen, visitekaartjes, vloeren uitgezocht worden, gordijnen en vitrages en ga zo maar door. Zo was ik niet alleen moeder en partner, maar onder meer docente, ‘opzichter’, interieurdeskundige, styliste, gastvrouw en communicatiedeskundige.

Je kunt je voorstellen hoe opgelucht ik van de champagne nipte tijdens de opening. Vanaf nu hoefde ik slechts één rol te vervullen, die van gastvrouw!

Ik ben benieuwd of jullie je ook wel eens een ‘duizendpoot’ voelen of dingen onderschatten.